درباره ما
آنچه از منظر تحلیلی در مقابلمان قرار دارد رشد و گسترش علوم است. این «رشد و گسترش» اما هر چه بیشتر و پیشتر بهطبع، حوزههای علم را خُردتر میکند و «تخصص» را میآفریند. از این منظر، حکمای قدیم (کلانروایت) به متخصصان جدید (خُردروایت) فروکاهیده شدهاند و علم به مثابه روشی نظاممند درباره نگرش انسان به طبیعت و اجتماع که با روشهای معین بهدست میآید و هدف آن برقراری رابطه ثابت بین پدیدارهاست، به منصه ظهور میرسد.
«حقوق» نیز بهعنوان شاخهای از دانش اجتماعی که به بررسی استدلالی و روشمند مقررات حاکم بر جامعه و دولت میپردازد و چگونهگی پیدایش، سیر تحول، وضع و تصویب، تفسیر و استنباط و بالاخره اجرای آنها را مورد بحث قرار میدهد، ذیلِ تعریف عامِ علم جای میگیرد. علم حقوق اما صرفا به بررسی نظام حقوقی و دریافت نظر قانونگذار خلاصه نمیشود. جهت رسیدن به مقصود بالا، نیازمند آموختن و به کار بستن آموزههایی هستیم که بدون کمک آنها، کار استنباط حقوقی و دریافت نظر قانونگذار ناممکن است. این آموزهها بیشک، جزئی از علم حقوق هستند؛ گرچه مستقیما جزئی از مقررات حاکم بر جامعه نیستند. بنابراین بهطور خلاصه، علم حقوق در دو مفهوم خاص و عام به کار میرود؛ علم حقوق به معنای خاص آن، به بررسی مقررات الزامآور اجتماعی، چگونهگی دادرسی و چگونهگی وضع این قوانین میپردازد و به معنای عام -افزون بر آن- بررسی حوزههای دیگری که با مقررات اجتماعی مرتبطند؛ تاریخ حقوق، فلسفه حقوق، آیین استنباط حقوق، جامعهشناسی حقوقی و…، را در بر میگیرد.
بیتردید این همه گستردهگی و پیچیدهگی در علم حقوق منافیِ خُرد شدن علم به معنای اعم آن نیست بلکه تأکیدی بر تخصصگرایی در یکی از شاخههای دانش سترگِ اجتماعی است.
این همه بهجای خود، علم اما هرچه خُردتر، هرچه تخصصیتر و… کاربردیتر میشود، از لاهوت فرود میآید، ناسوتی میشود، گمشدهاش را مییابد و چون معشوقهای خوشسیما، آن را به آغوش میگیرد.
این «معشوقه خوشسیما» اما مخاطبانِ آن علم هستند. همانهایی که آن علم را بهوجود آوردهاند، آن را پروراندهاند، از آن در برابر طوفانهای سهمگین حراست کردهاند و… و همانهایی که به این علم نیاز دارند، از آن استفاده میکنند، آن را به کار میبندند و…
باری! علم به این معنا «اجتماعی» میشود؛ یعنی در درون جامعه رهنمون میشود، آموزش را «شرط»، پیشگیری را «مبنا» و خرد جمعی را «پیشفرض» قرار میدهد تا مقصود که همانا تعالی زیست جمعی انسانهاست متحقق شود.
دقیقا در این نقطه تعیینکننده، رسانه به مثابه بازوی فراگیر علم، در راستای تحققِ شرط و مبنا نمود عینی مییابد.
حقوق آنلاین زاییده این باور است.
********************
حقوق آنلاین، رسانهای مستقل است که بههمت بخش خصوصی در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ با محوریتِ «آموزش»، «پیشگیری»، «خرد جمعی» و «تخصصگرایی» در چهارچوب اطلاعرسانی، آگاهیبخشی، تحلیلگری و…، معطوف به جامعه، تشکیل و شروع به فعالیت کرد.
آنچه در بالا آمد، اهداف آرمانی و طولانی مدت ماست. حقوق آنلاین اما در گام نخست در جستوجوی افراد بااستعداد و باانگیزهای است که در علم حقوق، صاحبنظر و انگارههای اجتماعیشان بهمراتب قویتر از «نواله ناگزیر» باشد.
گام میانیِ ما اما ارتقای سطح کیفی و کمی حقوق آنلاین و تَبَدُّل آن به بنگاه خبری -تحلیلی مادر است. بیتردید این مهم متحقق نمیشود مگر آنکه گام نخست به بار بنشیند. حقوق آنلاین به این مهم متعهد است.
********************
بیتردید فعالیت هر رسانهای، محاط در میان خطوط است؛ خطوط قرمز! حقوق آنلاین نیز از این قاعده مستثنی نیست. خطوط قرمز ما اما با توجه به کارویژهمان، «قانون» است و بس! قانون اساسیِ جمهوری اسلامی ایران، اصلِ پایهای و خط اول ماست. قوانین موضوعه نیز اصلِ دیگر و خط دوم قرار میگیرد. حقوق آنلاین محاط در میان این دو خط فعالیت میکند تا «منافع ملی» چون گوهری بیبدیل بر تارک آن، پاس داشته شود.
********************
خواهشمند است جهت همکاری با حقوق آنلاین به موارد ذیل توجه کنید:
- حقوق آنلاین در صورت نیاز به تخصص های فنی (طراح، گرافیست، عکاس و…) اطلاعیه صادر میکند.
- مقالات را در فرمت Word و با فونت ۱۲ به آدرس info@hoghooghonline.legal ارسال کنید.
- آثار ترجمه را بههمراه مقاله اصلی ارسال کنید. آثاری که بههمراه مقاله اصلی نباشند از دستور کار خارج میشوند.
- مقالات با تأیید شورای علمی و صلاحدیدِ سردبیر منتشر میشود.
- مقالات، یادداشتها، آثار علمی و… بیانگر دیدگاه پدیدآورندگان آنها بوده و لزوما بیانگر دیدگاه گردانندگان حقوق آنلاین نیست.
- حقوق آنلاین در ویرایش و اصلاح مطالب آزاد است.
- مقالات ارسال شده، باز پس داده نمیشوند.
- هرگونه استفاده از مطالب حقوق آنلاین با ذکر منبع بلامانع است.
********************
مشخصات
صاحب امتیاز و مدیر مسئول: محمد فرجی
مدیر اجرایی: امیر خوشسرور
شورای علمی (به ترتیب حروف الفبا):
********************
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد
(حافظ)